Veil

Synapse: Cole, çenesini sertçe tuttuğun an ufak bir yutkunma sesi çıkarıyor, yüzünde teatral bir panik ifadesi beliriyor. Bir adım geri çekilip ellerini iki yana açıyor. "Yalnız hanfendi ben kadınlarla bu kadar yaklaşınca bayılabiliyorum. Lütfen biraz dikkat edelim." diyor, gözlerini kırpıştırarak. Abarttığı belli ama bu ukala tavrı bırakmıyor. Sonrasında omuzlarını silkip etrafında yürümeye başlıyor. Depodaki raflara, tavandaki zincirlere, hatta köşede duran forkliftin üstündeki toz tabakasına parmağını sürüyor. Bir anlatıcı edasıyla konuşmaya başlıyor.




"Şimdi biliyorsunuz Meksikalılar var. Varlar yani, gerçekler. Çeteleri de mevcut, Miami civarında baya mevcut. Benim de çete geçmişim var, hikayeyi başa sarmayalım, anladınız. İzleyicilerimiz de SIKILMASINLAR." Bir an boşluğa bakıyor, gözleri sanki görünmeyen birilerine hitap ediyormuş gibi odaklanıyor. Sen de Robert da bu kısa anın tuhaflığını hissediyorsunuz. Ardından devam ediyor. "Sin Ira adında bir çeteye problem çıkardım. Sokakta rastgele dövdüğüm bir adam onların üyesiymiş, çok kızdılar. Dedim ulan siz kim, karargahlarına saldırayım bari dedim çünkü peşlerime takıldılar. Sonra bir baktım adamlar Meksika hükümeti tarafından fonlanıyormuş amk. Hemen dedim, yok aga, sarmazzzzzz geç."

Burada kısa bir süre sessizleşiyor. Kaşlarını kaldırıp sırayla yüzünüze bakıyor, tepkilerinizi ölçmeye çalışıyor. Gülümseyerek dişlerini gösteriyor. "Tabii ben peşlerini bıraktım diye onlar beni bırakmadı. Uluorta buldukları an çatır çutur diye düşünüyorum şahsen. Sniper olayı da mecaziydi bu arada, o kadar da değil. Ama ben diyorum ki bunları batırsam hem eğlenceli olur, hem bizim hükümet belki beni ödüllendirir." Gözlerini sana dikiyor, sanki biraz daha yaklaşmaya çalışır gibi. "Hem sizin mekana gelmiş oldum. Ortadan kalkacakları için sizin beni reddetmeniz halinde benim buradan çıkışımdan sonra size bulaşmamış olurlar."

Robert’ın yüzü kasılıyor, gözlerinde öfke parlıyor. Yumruklarını sıkıyor. "Bizi tehdit mi ediyorsun lan sen?" Cole hemen ellerini kaldırıyor, kahkaha atarak geri adım atıyor. "Yok la, şaka şaka! Abi vallahi şaka! Özür dilerim, yanlış anladın. Tehdit olur mu hiç? Robert kardeşim, hiç mizah anlayışın yok ha!" Robert homurdanarak ileri adım atıyor. "Bir daha ağzına öyle bir laf alırsan kafanı patlatırım, anladın mı?" Cole sahte bir korku ifadesiyle geri sıçrıyor, sonra kıkır kıkır gülüyor. "Peki peki anladık, sen neymişsin be abi. HAM, HAM, HAM. Bir daha demem. Ama kabul edin, on numara tepki verdi." Robert gözlerini devrerek başını iki yana sallıyor, dişlerinin arasından "Salak herif." diye söyleniyor.

Cole'un varlığı ciddiyetle saçmalık arasında gidip geliyor. Ne yapacaksın? Ne yapacağız? Ne oluyor şu an?

V: Rolls-Royce’un ağır gövdesi sokakta yavaşlarken, John yanında sessizce kıpırdanıyor. Arabada konuştuklarını aklına getiriyorsun. Özgüveni eksik, kendine tam inanmayan cümleler. "Patron... bilmiyorum ya, belki yanlış yaparım." demişti bir ara. "Ben daha önce kimseyi öldürmedim, belki midem kaldırmaz, belki rezil olurum..." Sözlerinin altına sakladığı endişeyi görmüştün. Ama yine de onun içinde, doğru yönlendirilirse yükselebilecek bir kıvılcım vardı.

Şimdi, evin önündesiniz. Perdeler kapanmış, içeride bir hareket var. John, senin işaretini görünce derin bir nefes alıyor. "Tamam patron." diye fısıldıyor. Sen gücünü ayaklarının altına toplarken, John kapının sürgüsüne hafifçe dokunuyor. Metalden minik bir çıtırtı geliyor, parmaklarının arasında ince kıvılcımlar dans ediyor. Elektrik gücünü ilk kez ciddi bir şekilde kullanmaya niyetlenmiş belli ki. Bir anda kapının kilidi cızırdayarak açılıyor. John hafif bir sırıtışla sana bakıyor. "Anahtar falan gerekmedi." O sırada sen çoktan yukarıdasın. Gücünü kullanarak çatıya sıçramış, evin arkasına doğru koşuyorsun. Çatı kiremitleri altında ayak seslerin yankılanırken, arka tarafta küçük bir servis kapısının aralık olduğunu görüyorsun. Gıcırdama sesi buradan gelmişti.

Kapının önünde iki silahlı adam duruyor. Birbirlerine fısıldıyorlar. "Marquez içeride, hazırlık yapıyor. Polisi içeri sokarsak işi bitik." Sen onları görüyorsun, ama onlar seni fark etmemiş. Önde ise John içeri adımını atar atmaz karşısına başka bir adam çıkıyor. Elinde paslı bir tabanca. John refleksle elini kaldırıyor. Anlık bir parıltının ardından kıvılcımlar adamın silahını kaplıyor. Adamın parmakları uyuşuyor, tabanca elinden fırlayıp yere düşüyor. Adam çığlık atıp geriye sendeleyerek duvara tosluyor. John’un gözlerinde şaşkınlık ve heyecan var. "İşte bu lan! Çalıştı!" diye fısıldıyor kendi kendine. Ama titriyor, yaptığı şeyin ağırlığını anlamış gibi.

O sırada bir ses duyuyorsun. Evin içinden bir ses, pencerelerden biri açılıyor. İçeriden bir kadın bağırıyor. "Anthony! Polis geliyor! Siren sesleri yaklaşıyor!" Ama dışarı baktığında fark ediyorsun ki siren yok. Bu, içerideki adamlardan birinin blöfü. Oldukça amatör bir blöf, ne işe yarayacağını da anlamıyorsun. John'un yüzü donuyor, göğsü inip kalkıyor. "Hassiktir, ya polis gerçekten gelirse?" Tam o sırada çatıda olduğun noktadan bakınca görüyorsun. Arka kapının açıldığı yerdeki iki adamdan biri, telsizle konuşuyor. “American Gods geldi. Şimdi sıkıştırıyoruz, Tony hazır olsun.”

Belli ki John'u içeridekiler çoktan gördü, ama Tony orada mı, kim var kim yok emin olamıyorsun. Sen çatıdan içerisi dışında her şeyi görebiliyorsun. John içeride, gücünü yeni keşfetmiş ama panik halinde, öndeki adam artık etkisiz ama her an kendine gelebilir. Arkada ise iki silahlı adam, telsizle Marquez’e haber veriyor. İçeride pusuda bekliyorlar. Burada alacağın karar kritik. John'u yalnız bırakıp arka kapıdaki adamlara saldırarak bağlantıyı kesebilirsin. Ya da John'un yanında kalıp, gücünü kontrol etmesi için ona destek olabilirsin. Belki de Tony ile doğrudan yüzleşmek için risk alıp içeri dalabilirsin. Veya kim bilir, belki başka bir planın vardır. Hangi yolu seçeceğin, gidişatı tamamen değiştirecek.

Cole, Hazel'ın tutuşundan kaçarak abartılı abuk sabuk tepkilerle kadınlara yaklaşırsa bayılacağını filan söylemişti. "Bakir misin yoksa sen bu tavırlar ne?" Hazel ona kıs kıs gülerken Cole yine birtakım tavırlara girmiş orayı burayı ellemeye, tozları parmağıyla silmeye filan başlamıştı. Hazel'ın hiç umurunda değildi başı beladaysa bile. Altından çıkacak hikaye zevkli mi değil mi onu umursuyordu yalnızca. Oynamaya değer bir şey olursa oynardı elbet. Cole saçma sapan bir şekilde girmişti lafa. Meksikalılar vardı. Salak herif gidip Meksikalılara mı bulaşmıştı? Hem de Amerika'da?

Cole, Sin Ira adındaki bir çete bulaştığını söylemişti. Onların bir adamını dövmüş, sonra peşine takılmışlar gitmiş karargahlarına basmış ama çete Meksika hükümeti tarafından fonlanmış köklü bir çete çıkınca da pısırıp kaçmıştı. Kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştırmıştı kesin. Tabi çete öyle ha deyince peşini bırakmamıştı. Muhtemelen Cole'u öldürmek istiyorlardı. Belki iç organlarını satarlardı, iyi para ederdi. Belki geliştirilmiş olduğu için karaborsada iyi paraya satılırdı bedeniyle. Birilerinin köpeği, hizmetçisi, orospusu filan olurdu. Ashley gibi karıların ellerine düşer kucaktan kucağa hoplardı. Ah ne talihsiz bir geleceği vardı. İşin en talihsiz kısmı ise onları tehdit etmeye kalkarak American Gods'un korumasını alabileceğini sanmış olmasıydı.

Bu mekana girdiği için çetenin onların peşine düşeceğini sanıyordu. Burası teknik olarak onların resmi mekanı değildi. Çete tarafından sürekli takip ediliyorsa belki... Robert tehditten aşırı öfkelenince hemen geri adım atmıştı ancak yüzünde utanmaz ve arsız bir gülümseme vardı. Hazel'ı böyle umursamaz tavırlar birazcık azdırsa da şelale gibi ıslatamıyordu. Bir kere adam güçsüzdü. Loserdı. Lamedi. Muhtemelen bakirdi ve kokuşmuştu. Daddy tipli güçlü kaslı sakallı filan da değildi. Döşünde de kılı yoktu. Ne kadar seksisin alımlısın gibi laflar etse de yeterince kıvamına getiremiyordu Hazel'ı. Bu epey üzücü ve yazıktı. Biraz çabalamış olsa çok keyifli vakit geçirebilirlerdi. Neyse ki Hazel'ın burnuna birtakım başka eğlence kokuları gelmişti de onu köpek gibi havlatıp etrafta koşturması gerekmemişti. "Yani sen şimdi diyorsun ki ben Meksika hükümeti tarafından fonlanan önemli bir çete için kıymetliyim, ha?" Parmaklarıyla çenesini ovuşturarak yüzüne oldukça kötü ve gaddar bir gülümseme yerleştirdi. "Bu patronun hoşuna gidebilir gibi geldi bana. Hatta belki beni över. İyi iş çıkardığımı söyler. Aferin filan der. Ben de gece en az altı tur bunu zihnimde tekrar ederek kendimi tatmin ederim. Çok hoş olmaz mııııı~~" Bakışlarını Cole'un yüzünde gezdirdi. Yüzüne baktığı anda ona Bio-Hack yapacak ve hareket etmesini engelleyecekti. "Robert, arkadaşla ilgilenir misin bi'tanem? Geçir bi tane kafasına da atalım bagaja." Umursamaz bir şekilde omuz silkti. "Yaa öyle göte böyle yarrak işte naparsın bebişim."