Lucía, reddini gördüğünde hafif bir gülümsemeyle başını eğiyor. Kadehini masaya bırakıp ayağa kalkıyor. "Entiendo. İş adamısın sen." diyor sesinde bir anlayış tınısıyla. Pencereye doğru yürüyor, Granada'nın gece manzarasına bakıyor. Bir süre sessiz kalıyor, sonra dönüp sana bakıyor. Gözlerinde bu sefer iş moduna geçmiş bir keskinlik var. "Umbra'nın kökleri, resmi kayıtlara göre 1980'lerin sonuna dayanıyor. Soğuk Savaş'ın bitişi, Avrupa'nın yeniden şekillenmesi... O dönemde birçok gizli proje ortaya çıktı. Umbra da onlardan biri olarak doğdu. İlk başta, geliştirilmişleri 'topluma kazandırma' adı altında bir rehabilitasyon programı gibi sunmuştu kendilerini. Ama gerçek amaçları çok daha karanlıktı." Cebinden ince bir tablet çıkarıyor, ekranı açıp sana gösteriyor.
Ekranda eski fotoğraflar beliriyor. Laboratuvarlar, insanlar, belgeler. "Umbra'nın kurucuları, eski Sovyet bilim insanları ve birkaç Batılı istihbaratçıdan oluşuyordu. Hedefleri basitti: geliştirilmişleri kontrol altına almak ve onları silah olarak kullanmak. Ama bunu açıkça yapamazlardı. Bu yüzden her seferinde farklı bir kılıfa büründüler. Bazen hayır kurumu, bazen araştırma enstitüsü, bazen dini cemaat..." Ekran değişiyor, yeni görüntüler beliriyor. Genç yüzler, eski kimlik fotoğrafları. "İşte bunlar, Umbra'nın geçmişte 'arındırdığı' geliştirilmişler. Bazıları kayboldu, bazıları öldü, bazılarıysa... değişti."
Lucía tableti masaya bırakıp kollarını kavuşturuyor. "Umbra'nın işleyişi şöyle: Önce hedeflerini seçiyorlar. Genellikle güçlü ama psikolojik olarak kırılgan geliştirilmişleri tercih ediyorlar. Ailesi olmayan, yalnız kalmış, travma yaşamış olanları. Sonra onlara yaklaşıyorlar. İlk temas her zaman yumuşak. Sana yardım etmek istediklerini söylüyorlar. Seni anlıyorlar. Seni kabul ediyorlar. Seninle empati kuruyorlar." Sesi sertleşiyor. "Ama bu sadece ilk aşama. Sana güvendiklerinde, seni 'arınma programı'na alıyorlar. İşte orada gerçek işkence başlıyor."
Pencereye geri dönüyor, ama bu sefer sırtı sana dönük konuşuyor. "Bizim istihbarat raporlarına göre, Umbra'nın arınma programı üç aşamadan oluşuyor. Birinci aşama: Psikolojik bozma. Seni sürekli sorguya çekiyorlar, geçmişini deşiyorlar, acılarını tekrar yaşatıyorlar. Seni kimliğinden soyuyorlar. İkinci aşama: Bağımlılık yaratma. Sana özel ilaçlar veriyorlar, beyninle oynuyorlar. Seni onlara bağımlı hale getiriyorlar. Üçüncü aşama ise..." Dönüp sana bakıyor. Gözlerinde soğuk bir gerçeklik var. "Yeniden inşa. Seni istedikleri gibi yeniden yaratıyorlar. Artık sen değilsin. Onların silahısın."
Odanın havası ağırlaşıyor. Lucía masaya geri dönüp oturuyor. "Ama sen farklısın diye duydum. Dikkatli olmalısın. Çünkü Umbra, yılların deneyimiyle çok iyi biliyor nasıl birine yaklaşacağını. Önce dostun gibi davranacaklar. Sonra ailenmiş gibi. En sonunda... seni yutacaklar." Ayağa kalkıyor, kapıya doğru yürüyor. Eşikte duruyor, sana son bir kez dönüyor. "Yarın sabah, saat dokuzda lobide buluşalım. Seni ilk temas noktasına götüreceğim. Umbra'nın Granada'daki cephesi, şehrin dışında eski bir manastırda. Oraya 'Santuario de la Luz' diyorlar. Işığın Tapınağı. Ama ışık gösterdikleri yerde, gölge saklanıyor." Hafif bir gülümsemeyle ekliyor. "İyi geceler, Ismael. Ya da... Nico. Umarım bu gece iyi uyursun. Çünkü yarından sonra, belki uzun süre rahat uyuyamayacaksın."
Kapı sessizce kapanıyor. Odada yalnız kalıyorsun. Pencerenin dışında Granada'nın ışıkları yanıp sönüyor. Uzakta, dağların arasında, karanlık bir noktada Umbra seni bekliyor. Ve sen, bir kez daha gölgelere doğru yürüyeceksin.
Ekranda eski fotoğraflar beliriyor. Laboratuvarlar, insanlar, belgeler. "Umbra'nın kurucuları, eski Sovyet bilim insanları ve birkaç Batılı istihbaratçıdan oluşuyordu. Hedefleri basitti: geliştirilmişleri kontrol altına almak ve onları silah olarak kullanmak. Ama bunu açıkça yapamazlardı. Bu yüzden her seferinde farklı bir kılıfa büründüler. Bazen hayır kurumu, bazen araştırma enstitüsü, bazen dini cemaat..." Ekran değişiyor, yeni görüntüler beliriyor. Genç yüzler, eski kimlik fotoğrafları. "İşte bunlar, Umbra'nın geçmişte 'arındırdığı' geliştirilmişler. Bazıları kayboldu, bazıları öldü, bazılarıysa... değişti."
Lucía tableti masaya bırakıp kollarını kavuşturuyor. "Umbra'nın işleyişi şöyle: Önce hedeflerini seçiyorlar. Genellikle güçlü ama psikolojik olarak kırılgan geliştirilmişleri tercih ediyorlar. Ailesi olmayan, yalnız kalmış, travma yaşamış olanları. Sonra onlara yaklaşıyorlar. İlk temas her zaman yumuşak. Sana yardım etmek istediklerini söylüyorlar. Seni anlıyorlar. Seni kabul ediyorlar. Seninle empati kuruyorlar." Sesi sertleşiyor. "Ama bu sadece ilk aşama. Sana güvendiklerinde, seni 'arınma programı'na alıyorlar. İşte orada gerçek işkence başlıyor."
Pencereye geri dönüyor, ama bu sefer sırtı sana dönük konuşuyor. "Bizim istihbarat raporlarına göre, Umbra'nın arınma programı üç aşamadan oluşuyor. Birinci aşama: Psikolojik bozma. Seni sürekli sorguya çekiyorlar, geçmişini deşiyorlar, acılarını tekrar yaşatıyorlar. Seni kimliğinden soyuyorlar. İkinci aşama: Bağımlılık yaratma. Sana özel ilaçlar veriyorlar, beyninle oynuyorlar. Seni onlara bağımlı hale getiriyorlar. Üçüncü aşama ise..." Dönüp sana bakıyor. Gözlerinde soğuk bir gerçeklik var. "Yeniden inşa. Seni istedikleri gibi yeniden yaratıyorlar. Artık sen değilsin. Onların silahısın."
Odanın havası ağırlaşıyor. Lucía masaya geri dönüp oturuyor. "Ama sen farklısın diye duydum. Dikkatli olmalısın. Çünkü Umbra, yılların deneyimiyle çok iyi biliyor nasıl birine yaklaşacağını. Önce dostun gibi davranacaklar. Sonra ailenmiş gibi. En sonunda... seni yutacaklar." Ayağa kalkıyor, kapıya doğru yürüyor. Eşikte duruyor, sana son bir kez dönüyor. "Yarın sabah, saat dokuzda lobide buluşalım. Seni ilk temas noktasına götüreceğim. Umbra'nın Granada'daki cephesi, şehrin dışında eski bir manastırda. Oraya 'Santuario de la Luz' diyorlar. Işığın Tapınağı. Ama ışık gösterdikleri yerde, gölge saklanıyor." Hafif bir gülümsemeyle ekliyor. "İyi geceler, Ismael. Ya da... Nico. Umarım bu gece iyi uyursun. Çünkü yarından sonra, belki uzun süre rahat uyuyamayacaksın."
Kapı sessizce kapanıyor. Odada yalnız kalıyorsun. Pencerenin dışında Granada'nın ışıkları yanıp sönüyor. Uzakta, dağların arasında, karanlık bir noktada Umbra seni bekliyor. Ve sen, bir kez daha gölgelere doğru yürüyeceksin.