Uladzislau'ın çantadan bahsetmesiyle Kseniya'nın duraklaması ve donuk bir ifadeye bürünmesi onu şüpheye düşürmüştü. Bir pot kırıp kırmadığını düşünüyordu. Sahi, çanta da neyin nesiydi. Tüm bu olanlar garip bir sırayla ilerliyor gibi hissediyordu. Yolun ortasında niye böyle bir çanta vardı. Uzaktan ü...

Energina'yla beraber Energiya da yapısal formunu kaybederek enerjiye dönüşmüş ve birbirlerinin üstüne hücum etmişlerdi. Bu şahit olanlar için büyük bir şölen olmuş olmalıydı. Uladzislau bir kablo veya şebekenin içine dahil olduğunda gördükleri büyüleyici olsa da -onun için- sıradanlaşmış bir sahneyd...

Energiya kadının üstüne atlayıp yumruklarını savuruyordu. «Nötr ve Faz»'ın çarpışması gibi bir sahne oluşmuştu. En azından Uladzislau sahneyi böyle hayal ediyordu. İkilinin elektrikleri birbirine karışıyor ve etrafa mütevazi boyutlarda yıldırımlar düşüyordu. Kadının kollarını tutmayı başardığında is...

Çantayı attığı gibi işe konmuştu Energiya. Uygun gördüğü sokak lambasına dalmadan önce bir şeyler hissettiği yoktu belki ama şu an oturarak olanları izlediği için pişmanlık duyuyordu. Hattın içinde ilerledikten sonra iki vatandaşın yakınındaki elektrik panosundan fırladı ve teker teker onları yanına...

Uladzislau olanları hayretler içinde izliyordu. Maskelilerin elindeki teknolojiler daha önce gördüğü ve duyduğu şeyler değildi. Duymamasının da bir sebebi olduğunu düşünüyordu tabii ancak bugüne kadar insanların hep Gelişmişlere karşı çaresiz olduğuna inanmıştı. Oysa şu an üç kişi bir gelişmişi hatt...

Uladzislau aklında türlü düşünceler ile Varabey Kulesi'ne yürümeye devam ediyordu. Adamları kovalamamakla iyi mi etmişti, kötü mü etmişti emin olamıyordu. Birileri onu takip ediyorsa bunun manası neydi? Devlet ve Lukaşenka'lar mıydı? Yoksa babası basitçe peşine birini mi takmıştı. Ya da daha da öted...

Uladzislau dosyayı açarken nefesini tutmuştu. Bok, ceset parçası, çürümüş gıda veya her ne ise. Genizinde acı bir tat istemiyordu. Öyle ki bir tutam olsun dahi nefes almamak için yanaklarını bile şişirmiş ve komik bir surata bürünmüştü. Kapağı kaldırdığında ise beklediği gibi bir görüntü yoktu hatta...

Sabahın çiseleyen yağmuru, taş zeminlere taze bir parlaklık bırakmıştı. Güneş, bulutların ardından sızmak için acele etmiyor, şehirse kendi ritminde soluk alıyordu. Kastrychnitskaya Sokağı, bir yandan Minsk’in estetik belleğini taşırken, öte yandan fark edilmeden olanı saklamaya alışık bir yüz taşıy...

Uladzislau, Kseniya'nın sivri sözlerine hedef olurken içten içe sırıtmak istiyordu fakat bunu yalnızca "yakışık kalmaz" diyerek yapmıyordu. Önemsediği bir durum da değildi gerçekten. Anastasiya bugün gelmeyeceğini söylediği için de rahattı tabii. Ölse umursar mıydı? Tabii ki hayır. Anastas...

Kaldığım yerden devammm. Ritim kaçıyo abi ritim kaçıyo hadi.